Potrzeba zmiany

Bardzo na czasie post na blogu Jaśmiki. Na czasie w kontekście także mojego życia. Możecie go przeczytać tutaj.

Trzynastego...

Niby to miał być kolejny zwykły, nudny, samotny dzień. Stało się jednak inaczej.

W nocy mamy pociąg do Białegostoku. Wziąłem, więc ze sobą torbę z ciuchami, śpiwór no i jak zwykle plecak. Oczywiście plecak zostawiłem w tramwaju, co zauważyłem dopiero w firmie. W MPK powiedzieli, że go nie znaleźli, potem jednak oddzwonili i był! To było niesamowite szczęście jak na piątek trzynastego (nie jestem przesądny). Gdy jechałem go odebrać obstawiłem Multilotka - co tam, może akurat się uda wygrać.

To jeszcze nie był koniec... Zwolnili mnie dzisiaj z pracy. Brak zaangażowania, restrukturyzacja działu. Cóż - może i coś w tym było, bo ostatnio zjadała mnie rutyna, chociaż nie uważam, żebym sobie radził, aż tak koszmarnie. Trudno - będę tylko tęsknił, że niektórych widywałem codziennie. Pewne osoby chciałbym poznać lepiej - chociaż może teraz będzie na to więcej sposobności niż mi się zdawało...

Czas odpocząć, a potem poszukać nowej, bardziej ambitnej pracy i przestać w końcu być samotnym... :)

Tyle spontanicznie i nie z mojego komputera... Po weekendzie może napiszę więcej, bo w końcu mam o wiele więcej czasu.

Kadry z życia...

Kolejny cykl, a w nim po prostu zdjęcia. :) Jakie? Okaże się. :)

Na początek...


Mnie chyba łatwo ropoznać, na fotce jest też Grzesiek - kumpel z pracy. Urocza dziewczyna pośrodku to Magda - koleżnka z pracy (i moja parnterka na pewnym weselu, ale o tym wkrótce :).

Znajomi, przyjaciele... - Part III (Ola)

Czas przedstawić jedną z niezwyklejszych, a zarazem wspalnialszych postaci, które pojawily się w moim życiu, czyli Oleńkę.

Wiecznie uśmiechnięta i jedyna w swoim rodzaju. W zasadzie uśmiech to jej wizytówka. No i wygląda wtedy wyjątkowo ładnie (pewnie by teraz skomentowała, że straszny ze mnie komplemenciarz). Nie wyobrażam sobie, że można jej nie lubić. Otwarta na ludzi - można by rzec, że exktrawertyk pełną gębą. Jest studentką psychologii - sadzę, że lepszego kierunku wybrać dla siebie nie mogła.
Życie na pewno nie raz jej dało w kość, ale ona sobie umie doskonale z nim poradzić i tego jej zazdroszczę.

Z Olą nigdy nie można się nudzić - choćby przez jej charakterystyczny styl bycia.

Wyjechała teraz gdzieś tam do Wrocławia, ale mam nadzieję, że wróci, bo smutno bez niej.

Kiedyś napisała: "Rafciu wśród ludzi jestem bo oni zabarwiają moje życie:)" - myślę, że to jej recepta na życie. :)
Charakterystyczny tekst - jest ich wiele, np. siedzimy w pracy i SMS do mnie (siedziała za ścianą): "zobacz jak fatal error siedzi na korytarzu". :D

Co jestem wart...

Po co odkładać to co tak naprawdę się chce robić? Wątpliwości, że nie jestem gotów będą pewnie zawsze. Lepiej po prostu spróbować - nawet jeśli nie uda się za pierwszym razem, bo okaże się, że jestem za kiepski - spróbuję jeszcze raz, a potem kolejny - jeśli będzie trzeba...

Boję się, że będę robił coś źle lub za wolno, ale nigdy tego nie zmienię jeśli nie będę próbował, jeśli nie będę nabywał doświadczenia i uczył się na błędach. Najbardziej stymulujący do zdobywania wiedzy jest fakt, że jest ona bezwględnie do czegoś potrzebna.

The time has come... :) Jeśli chcę kiedyś napisać takiego posta (pozdrowienia dla Jaśminy :*) - nie mogę nie próbować. :)

Historia jednego wirusa

Tego dnia tak naprawde poznałem potęge informatyki, potęgę kodu i niebezpieczeństw, jakie taka potęga może ze sobą nieść. Przez moją paroletnią przygodę z komputerem nie miałem jakiś poważniejszych problemów ze swoim sprzętem, kiedyś jednak musi być ten pierwszy raz i w końcu ten dzień nadszedł.

Historia jak z filmów z Bondem - niebezpieczeństwo przynosi piękna kobieta (nie mam Jej tego za złe, bo zrobiła to zupełnienie nieświadomie :).

Spokój poweselnej, błogiej i leniwej (dla niektórych także pracowitej) niedzieli zmącił nasz bohater. Magda zawzięcie pracowala nad pracą magisterską, okazało się, że ma problem z podłączeniem pendrivea z konta gościa. Zalogowałem się na swoje (miałem prawa admnistratora, czym naruszyłem jedną z podstawowym zasad bezpieczeństwa - głupie Windozowe przyzwyczajenie, które nie powinno mieć miejsca). W końcu pena udało się podpiąć... Mój darmowy antywirus wykrył niby jakieś wirusy, ale zignorowałem to, gdyż pokazał pliki z gier, więc odruchowo odrzuciłem alarm. Tym samym skazałem mój program antywirusowy na zagładę. Wirus zaczął się rozpleniać. Zniszczył nie tylko antywirusa - dobrał się nawet do programów systemowych takich jak logonui.exe czy cmd.exe.

Pomyślałem, że przywrócę obraz dysku systemowego i po sprawie. To by było zbyt proste. Wirus zagniedźił się także na innych partycjach. Z łatwością niweczył wszystkie moje próby unicestwienia go. Znajomy z pracy, który też miał "przyjemność" walczyć z tym wirusem, wspominał coś o antywirze Kaspersy. Znajomy ostatecznie skaputolował i sformatował cały dysk (dowiedziałem się o tym później). Ja zacząłem przygotowania do wojny...

Wirus partycji linuksowych nie tknął, więc mogłem spokojnie ściągnąć potrzebne oprogramowanie. Przywróćiłem jeszcze raz partycję systemową. Od razu uruchomiłem system w trybie awaryjnym i wyrzuciłęm starego antywira. Kaspersky zainstalował się bez żadnych problemów już w trybie normalym działania systemu. Profilaktycznie pozybłem się wszystkich zbędnych plików wykonywalnych, ze wszystkich partycji.
Ponad 20 godzin skanowania i wirus został unicestwiony. Pozostały tylko problemy z dotarciem do partycji przez "Mój komputer", których jeszcze nie usunąłem.

Tak skończyła się moja pierwsza poważna przygoda z wirusaem, a ja sam nabrałem respektu do podstawowych zasad bezpieczeństwa.

Coming soon...

Czego możecie się spodziewać Drodzy Czytelnicy w najbliższym czasie?

Historia walki człowieka z kodem, walki o przetrwanie. I jak to z filmach z Bondem - pojawi się też piękna kobieta.

Jeśli już przy Bondzie jesteśmy. Będzie też historia pewnej imprezy w której miałem przyjemność brać udział. ;) Eleganckie ciuchy i także piękna kobieta.

Nie zabraknie naturalnie sylwetki kolejnej niezwykłej osoby.

To wszystko wkrótce na Raph's world... :)